مهدیا

وقتی دست به کسی می دهید و با یکی هستید، ایمان داشته باشید و همانجا بایستید، بالاخره کار درست می شود، تا خدا تشخیص بدهد کارت را، ما نمی توانیم تشخیص بدهیم، بحث، بحث عنایت است، بحث وجود است، به نماز و طاعت و روزه و اینها که نیست، شما بیست و چهار ساعت دعا بخوان، یا در مکه باش، این کار را بکن آن کار را بکن اما وقتی مقام آن را نداری چه فایده ای دارد، هر شب نماز شب بخوان خب همان که هست همان است، هیچ تغییر وجودی در وجودش اتفاق نمی افتد، پرسیدیم کلید کار چیست؟ فرمودند: از آن طرف باید عنایت بشود، ما اگر محبت اهل بیت (ع) را نداشته باشیم شبی هم هزار رکعت نماز بخوانیم چه فایده ای دارد، خب وقتی انسان نماز می خواند باید محبت خدا را در وجود خودش بیشتر ببیند، وقتی با این نماز ها وجودت به خدا نزدیک نمی شود خب چه فایده ای دارد، باید ببینی کجای کارت خراب است خودت را اصلاح کنی، این است که می گوید اگر هزار بار توبه شکستی باز آی، خودت خودت را امتحان کن، نگذار دیگران امتحانت کنند، خودت چشم خودت را امتحان کن، خودت گوش خودت را امتحان کن، نگذار پرونده ات برود به آن دنیا آنجا امتحانت کنند، حداقل انسان به بدی خودش پیش خودش اقرار داشته باشد، مثلا یکی را به دادگاه می برند، به تمام گناهان خودش اقرار می کند لذا مثلا می گویند از سر تقصیراتت گذشتیم، اما اگر بیایی بگویی من این کار را نکردم آن کار را کردم و… مسئله را بپیچانی، می گویند سه ماه زندان باش تا دوباه به پرنده ات رسیدگی شود.